Müsamaha ve Cömertlik

Bir gece Şeyh Seyyid Tâhâ Hakkârî’nin (k.s) kilerine bir hırsız girmiş ve un çuvalını sırtlayıp kaçmak istemişti. Fakat kaldırmaya güç yetiremeyince çuvalın ağzını açtı ve içinden bir miktar un boşalttı. Tekrar kaldırmak için hamle ettiyse de başaramadı. Yine boşaltıp kaldırmaya çalıştığı sırada Seyyid Tâhâ hazretleri (k.s) kilere girdi. Çuvalın arkasından tutup,

– Evladım, yardım edeyim. Herhalde kaldıramıyorsun, dedi.

Şeyhin önce ayak sesini, ardından da söylediklerini işiten hırsız iyice korkmuştu. Durumu farkeden Şeyh Seyyid Tâhâ konuşmasını şöyle sürdürdü:

– Hadi ben yardımcı olayım da çuvalı sırtına yükleyelim; ama dikkat et, bizim adamlarımız görmesin. Belki seni üzerler. Bir daha da ihtiyacın olduğunda kilere değil, bize gel. Biz senin ihtiyacını görelim.

Hırsız bu müsamaha ve cömertlik karşısında çok etkilendi, iyice mahcup oldu. Şeyhten af dileyerek kendisine hizmet eden kimseler arasına katıldı.